Vlaamse liederendatabank

Een zoen

Een zoen, die moet afgebedeld waar ’t harte zich pijn voelt bij doen.
Een zoen, schamel als een aalmoes, dat heet wel, maar is toch geen zoen.
Een zoen bloeit spontaan op de lippen, gerijpt in het harte, valt af.
Een zoen kan zoveel u vertellen, een zoen toch gelijk u me gaf.
Een zoen is zo heerlijk, een zoen is zo zoet,
een zoen is soms alles op aarde.
Een zoen is begeerlijk, een zoen is zo goed,
een zoen geeft aan ’t leven meer waarde.
Een zoen zegt u alles en soms nog veel meer.
Een zoen van een mond en… twee lippen zo teer.
Een zoen is het einde en weer het begin:
een zanger van liefde en min!

Een zoen die men ongeweten eens schenkt zonder vreugde of smart,
zo’n zoen dwingt u diep te kijken in ’t eigen nog duistere hart.
De zoen die ik plots heb gegeven, de zoen die ik warm weder kreeg,
die zoen leek een stromende weelde vol zaligheid die in me steeg.
Een zoen is zo heerlijk, een zoen is zo zoet,
een zoen is soms alles op aarde.
Een zoen is begeerlijk, een zoen is zo goed,
een zoen geeft aan ’t leven meer waarde.
Een zoen zegt u alles en soms nog veel meer.
Een zoen van een mond en… twee lippen zo teer.
Een zoen is het einde en weer het begin:
een zanger van liefde en min!

Een zoen is zo gauw gegeven, nog vlugger vergeten, voorbij.
Een zoen lijkt soms wel oneindig, oneindig gelijk hier de hei.
Een zoen is de lach van ons leven, een kreet van geluk als een lied.
Een zoen is de groet, die de liefde vol hoop en vol vreugde u biedt.
Een zoen is zo heerlijk, een zoen is zo zoet,
een zoen is soms alles op aarde.
Een zoen is begeerlijk, een zoen is zo goed,
een zoen geeft aan ’t leven meer waarde.
Een zoen zegt u alles en soms nog veel meer.
Een zoen van een mond en… twee lippen zo teer.
Een zoen is het einde en weer het begin:
een zanger van liefde en min!