Vlaamse liederendatabank

Gondellied

De golvekes bruisen en murmelen zacht
en stille hangt ’t bootje op ’t water te zweven,
wijl duizenden sterren doortint’len de nacht
en ’t meer schijnt van edelgesteenten doorweven.

Ons riemen herplompen in ’t flikkerend nat,
bootje drijft schomm’lend op ’t rimpelend water
daar ’t zilveren parels in kringetjes spat,
met heim’lijk gezucht en betov’rend geklater,
met heim’lijk gezucht en betov’rend geklater.

En dan alles zwijgt, in de schemer der maan
hangt zachtjes het bootje op ’t water te wieg’len,
zo eindeloos stil als de zilveren zwaan
die schuchter en schoon zich in ’t water, in’t water komt spieg’len.